Astrid 2017

Op 25 februari 2017, over deze onderwerpen: TV-columns door Carl Huybrechts
Bram Coppens en Astrid Nuyens

Hoe komt het Merksemse fenomeen Astrid bij u binnen? Bij mij als een vederlicht paradijsvogeltje dat wordt opgetild en meegevoerd door de briesjes die wel ‘s in BV-land waaien, een goedkope manier om hogerop te geraken. Ze lijkt helemaal te geloven in de dommige commentaartjes die ze op haar onaardse bestaan mag leveren, en ze hanteert daarbij een eigen taaltje: Antwerps met de kleverige smaak van Amerikaanse bubblegum. De eerste aflevering van het nieuwe seizoen bevestigde mijn (voor)oordeel, de tweede deed me twijfelen.

California Dreaming is niet voor niets de soundtrack bij de nieuwe leader. Palmbomen, motoren, de schuimende branding van de Stille Oceaan, duizelingwekkende sterrenhemels en veel te grote blinkauto’s. In dat decor zoekt Astrid haar geluk, nu aan de zijde van haar nieuwe vlam, de genaamde Bram Coppens, regisseur van spectaculaire reclamespots. Bram is kleiner van was dan Astrid, maar boert op het eerste gezicht niet slecht. Patserkar, zware motor, vliegtuigje, Bramski Airlines. Als Gentenaar etaleert hij zijn tongval met evenveel brio als zij de hare. Zij noemt hem liefdevol het ventje, “als het ventje thuiskomt ben ik altijd zóóó gelukkig”, hij spreekt haar aan met poezemie. Bramski doet qua lijzigheid bij het praten in niets onder voor poezemie. Hij houdt daarbij het hoofd net iets te schuin opzij en heeft te weinig basklanken in de stem om een geloofwaardige bink op een Harley te zijn. Beetje klef allemaal voor de gemiddelde voetballiefhebber.

In aflevering twee kregen we een ander beeld. Het vogeltje leek heel even lood in de vleugels te hebben. Ze klaagde tegenover huisvriend Tanguy Ottomer (BeroepsBelg en coolste stadsgids ter wereld) haar geldelijke nood. De aanslepende echtscheidingszaak versus den John kost haar karrevrachten geld. Ze toonde een verbouwereerde Tanguy de facturen van haar advocaten, die variëren van 19.000 tot 55.000 dollar per maand. “Per Maand???” verslikte Tanguy zich. Het gaat dus gauw om 300.000 dollar per jaar. Stevige financiële benen die die last kunnen dragen.

Astrid heeft om het allemaal te kunnen trekken nu ook een eigen lijn sportkledij. “Sportswear, dat is het nu helemaal in de States, van die coole leggings en die coole tops, het zou goed zijn als ze da in Bèllege oek is wa meer zouwe drage.” Na een fotoshoot in de woestijn van het Joshua Tree National Park, met Astrid als model, Bramski als fotograafski, en Jani als stylist, sprak het ventje tot de modegoeroe, in een jacuzzi : “Wat de mensen niet weten is dat Astrid een meisje is met beide voetjes op de grond, heel down to earth, héél simpel.” Jani bevestigde “wat ze eigenlijk gewoon wil is een tas soep in de tuin als het winter is.” Daar ben ik niet zo zeker van, maar ik ben geen kenner.

Toen het verliefde koppeltje op een rotsblok naar de schier oogverblindende sterrenhemel keek zei ze “kijk dat is de Grote Beer” en tekende vervolgens een sterrenbeeld in de lucht. Dat was niet de Grote Beer, daar ken ik wél iets van. Ik ben bij de scouts geweest. Het kan van pas komen, ‘s nachts in de woestijn.

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is